فرمول جهادی

یکی از پرسش‌های رهبر انقلاب در حوزه‌ی سبک زندگی که در سفر سال گذشته‌ی ایشان به خراسان شمالی مطرح شد، چرایی ضعف جامعه‌ی ما در مقوله‌ی «کار جمعی» بود. این در حالی است که ما در عرصه‌ی عمل، الگوهای مناسبی نظیر جهاد سازندگی را در این زمینه تجربه کرده‌ایم. برای بررسی نمونه‌ای موفق از کار جمعی با معیارهای اصیل انقلاب اسلامی، پای صحبت‌های مهندس حسینعلی عظیمی، از فرماندهان قرارگاه «کربلا»ی جهاد سازندگی در دوران دفاع مقدس نشستیم؛ الگویی که امروز هم می‌تواند راه‌گشا باشد.
 
به نظر من در «کار جمعی» از نوع «یاری‌گری سازمان‌یافته»، ما نمونه‌های واقعی و موفقی در کشور داشته‌ایم. مردم ما در جهاد سازندگی کار جمعی کردند، در بسیج کار جمعی کردند، در سپاه و در جنگ کار جمعی کردند. و از مردم شهرها گرفته تا روستاها و عشایر، به شکل سازمان‌یافته در جنگ شرکت کردند.

کار جمعی با الگوی جهادی
اولاً کلمه‌ی «جهاد» بدون «ولایت» معنا ندارد. اگر کلمه‌ی جهاد به همان معنی که همه می‌دانیم، در جهاد سازندگی وجود داشت، به ‌این خاطر بود که ولی امر مسلمین دستور داد که تشکیل شود. یا وقتی ولی امر می‌گویند جهاد اقتصادی، نباید هر کسی که کار اقتصادی می‌کند، بگوید این جهادی است و یکی دیگر هم بگوید‌ این کار من هم جهادی است، آن‌وقت چه‌بسا دو نفر مسلمان علیه هم کار جهادی کنند یا کار هم را خنثی کنند. می‌بینید که امروز در برخی کشورهای دنیا می‌گویند ما کار جهادی می‌کنیم، اما می‌روند و هم‌دیگر را می‌کشند! ‌این به خاطر عدم وجود رهبری است.

نقطه درخشان زندگی فاطمه زهرا علیهاالسلام

«در زندگى زهراى اطهر^{سلام‌الله‌علیها} یک نکته هست که باید به آن توجه کرد.

البته، ما در تعریف مقامات معنوی آن بزرگوار وارد نمی‏‌شویم و قادر هم نیستیم که مقامات معنوی فاطمۀ اطهر^{علیهاسلام‏‌الله} را بفهمیم و درک کنیم. حقیقتاً در اوج قلّۀ معنویت انسانی و تکامل بشری، فقط خداوند است که چنین بندگانی را ‌ـ ‌‌و کسانی که هم‌طراز آنها باشند ـ‌ می‏‌شناسد و مقام آنها را می‏‌بیند. لذا فاطمۀ زهرا را امیرالمؤمنین و پدر بزرگوار و اولاد معصومینش می‏‌شناختند. مردمِ آن‌زمان و زمان‌های بعد و ما نیز در این روزگار نمی‏‌توانیم آن درخشندگی و تلألؤی معنویت را در آن بزرگوار تشخیص بدهیم. نور درخشان معنوی، به چشم همه‌کس نمی‏‌آید و چشم‌های نزدیک‏‌بین و ضعیف ما قادر نیست که آن جلوۀ درخشان انسانیت را در وجود این بزرگواران ببیند. بنابراین، در صحنۀ تعریف معنوی فاطمۀ زهرا^{علیهاالسلام} وارد نمی‌‏شویم؛

لیکن در زندگی معمولی این بزرگوار، یک نکتۀ مهم است و آن جمع بین زندگى یک زن مسلمان در رفتارش با شوهر و فرزندان و انجام وظایفش در خانه از یک طرف، و بین وظایف یک انسان مجاهدِ غیورِ خستگى‌ناپذیر در برخوردش با حوادثِ سیاسىِ مهم بعد از رحلت رسول اکرم^{صلی‌الله‌علیه‌واله‌وسلم} که به مسجد مى‌آید و سخنرانى و موضع‌گیرى و دفاع مى‌کند و حرف مى‌زند؛ و یک جهادگر به تمام معنا و خستگى‌ناپذیر و مِحنت‌پذیر و سختى‌تحمل‌کن است، از طرف دیگر. همچنین از جهت سوم، یک عبادت‌گر و بپادارندۀ نماز در شب‌هاى تار و قیام‌کنندۀ لِله و خاضع و خاشع براى پروردگار است و در محراب عبادت، این زن جوان مانند اولیاى کهن الهى، با خدا راز و نیاز و عبادت مى‌کند.

این سه بُعد را با هم جمع کردن، نقطۀ درخشان زندگى فاطمۀ زهرا^{علیهاالسلام} است. آن حضرت، این سه جهت را از هم جدا نکرد.

بعضى خیال مى‌کنند انسانى که مشغول عبادت مى‌باشد، یک عابد و متضرّع و اهل دعا و ذکر است و نمى‌تواند یک انسان سیاسى باشد. یا بعضى خیال مى‌کنند کسى که اهل سیاست است ‌ـ چه زن و چه مرد‌ ـ‌ و در میدان جهاد فى‌سبیل‌الله حضور فعال دارد، اگر زن است، نمى‌تواند یک زنِ خانه با وظایف مادرى و همسرى و کدبانویى باشد و اگر مرد است، نمى‌تواند یک مرد خانه و دکان و زندگى باشد. خیال مى‌کنند اینها با هم منافات دارد؛ درحالی‌که از نظر اسلام، این سه چیز با یکدیگر منافات و ضدّیت که ندارد، در شخصیت انسانِ کامل، کمک‌کننده هم است.»

امام خامنه ای    _1368/9/22

اللهم ارزقنا شهادة فی سبیلک ..

شهید گمنام بگو بگو به من حرف دلت رو تا کی می خوای سکوت کنی؟!

شهید گمنام بگو ..

باشه دیگه کل وصیاتتو اجرا می کنم تو فقط غصه نخور ..  تو فقط غصه نخور ..

 باشه دیگه فکری برا اشکای رهبر می کنم تو فقط غصه نخور ..

شهید گمنام سلام ..

لبیک یا انصار اباعبدالله الحسین علیه السلام ..

حال و هوای شهر ما دوباره رنگ و بوی شهدا گرفت .. شکر خدا ...

دوباره حتی برای یک روز هم که شده دل های سرد و دنیایی ما رنگ و بوی شما رو می گیره و آرزوی شهدایی شدن می کنه ..

آرزوی بچه های دانشگاه آزاد  چه زود برآورده شد و دوباره شهید اومد تا دانشگاه ما شهدایی بشه ..

چه قشنگ بود مراسم عقد ساده ای که تو دانشگاه پردیس کنار مزار شهدا گرفته شد .. چه قشنگه شبهای دانشگاه قم و عاشورا خوندن های گروهی کنار مزار شهدا ..

و اینبار نوبت بچه های دانشگاه آزاده که عشق بازی کنن .. همه ی دوران دانشجویی اونها یه طرف از این به بعد یه طرف .. چقد می تونیم انیس و همدم شهدا باشیم .. نه با زبون و شعار  بلکه با عمل و کردار .. با خوب درس خوندنمون .. با خودسازی هامون و ...

 

این روزها بوی قفس دارد زمانه                   اندوه و غربت می وزد از هر کرانه

این روزها دلتنگ دلتنگم شهیدان                کی می رود از خاطر من یاد یاران

بعد از شما بال و پرم از دست رفته                تا آسمانها، معبرم از دست رفته

بعد از شما هر لحظه بوی غم گرفته              در این غروب بی کسی قلبم گرفت

رفتید و ما ماندیم و دلتنگی و هجران             دنیای جور و بی وفائی، رنج دوران

رفتید و ما ماندیم و سیل امتحان ها              در این غبار آلودی شک و گمان ها

یاد یاران ..

آماده شو برادر، وقتِ رفتن است.

 

 

چکمه‌هایت را بپوش، ره‌‌توشه‌ات را بردار و هجرت کن. ...

آدمی‌زاد، اسیر خویشتن خویش است و تا به سفر نرود از عالم خویش باخبر نمی‌شود. خانه، محل سکونت است و مومن، اهل سکون نیست. شهر و خانه، تمثیل سکونند. و دشواری هجرت، در دل‌کندن از خانه‌ی عادات و دیار تعلقاتی‌ست که با آنها انس داریم.

و چگونه پای سلوک در طریق حق گذارد آنکه توان هجرت ندارد؟!

آوارگی، شرط انس گرفتن با حق است. انس حضور، اجر آوارگی برای حق است. خانه، خانه‌ی الفت‌های دنیایی‌ست. کوچه، کوچه‌ی تعلقات است و شهر، مهبط عادات!

کمال در آزادی‌ست و آزادی، در نفی تعلقات و رهایی از عادات؛ خانه، خانه‌ی تعلقات است و شهر، مهبط عادات، و اگر نبود دشواری‌ها و ابتلائاتی که خداوند، انسان را بدان می‌آزماید‌، جوهر حقیقی وجود انسان همواره پنهان می‌ماند. حیات مومن، در ترک ماندن است اگر نه، عادات و تعلقات، او را به بند می‌کشد و از درونشان، مرداب عفن ظاهر می‌شود. هرچند، هجرت دائم، مرداب‌های عفن وجودشان را خشکانده‌است.